یکی از دغدغه های مهم شرکتهای پخش اینست که سبد کالایی ایشان برای عرضه به بازار می بایستی تا چه حد باشد . به عبارتی :
- چند گروه اصلی باید داشته باشند ؟(غذایی - بهداشتی - لبنی - نوشیدنی و .. )
- چند گروه کالایی باید عرضه کنند ؟ (مثلا در گروه غذایی : چای - حبویات - خشکبار- پودری و .. )
- چند کد کالا در هر گروه باید داشته باشند (مثلا در چای : چای 100 گرم - چای 250 گرم - چای 500 گرم - چای کیسه ای 25 عددی - چای کیسه ای 50 عددی - چای کیسه ای 100 عددی و .. )
بدیهی است پاسخ به سئوالات فوق به عوامل مختلفی بستگی دارد . مثلا شرکتی به بزرگی "به پخش " یا " قاسم ایران" با گستردگی جغرافیایی که دارند و با توجه به امکانات لجستیکی که دارند بمنظور سرشکن کردن هزینه های ثابت خود و به اصطلاح ایجاد صرفه جویی در مقیاس می بایستی سبد کالای خودرا هرچه تکمیل تر نمایند . اما به نظر میرسد این دسته از شرکتها نکاتی به شرح زیر را ضررورتا باید رعایت نمایند :
1-از عرضه کالاهایی کاملا مشابه و بخصوص هم قیمت اما با دو برند متفاوت اجتناب نمایند . چرا که بازاریاب(ودرنهایت شرکت ) را در انجام وظیفه خود دچار پارادوکس می نماید
2- در یک گروه محصول تنوع بالایی عرضه ننماید
3- بمنظور افزایش بهره وری در توزیع از عرضه کالاهای ناهمگن در توزیع اجتناب نماید (مثلا خاطرم هست در تجربه کاری بنده عرضه آب معدنی وصله بسیار ناجوری در کنار سایر محصولات بود که در نهایت هم موفق نشد)
4- حتی المقدور بخش بندی مشتریان را به گونه ای انجام دهند که همه ویزیتورها همه کالاها را عرضه ننمایند
اما در خصوص شرکتهای پخش متوسط به پایین بدیهی است ایجاد تنوع در سبد کالایی می بایستی متناسب با رشد شرکت افزایش یابد .
به هرحال یکی از آفت های سبد پخش گسترده و طولانی اینست که بازاریاب را به یک سفارش گیر(یا ویزیتور) تبدیل می کند . چرا که نه مغازه دار مجال بررسی کلیه سبد را دارد و نه بازاریاب بعد از گرفتن چند سفارش از مغازه دار آمادگی ادامه دادن سفارش گیری را!
شما در این رابطه چه فکر می کنید . به نظر شما چه مطالب دیگری می توان به این لیست اضافه کرد ؟!
لطفا برای غنی تر شدن محتوای مطالب نظرات خودتان را در ذیل همین مطلب بفرستید
